Як чӯҷаи боллазату шањдбори, балки ҳамчун як марди якранг зада вай! Хуб, фантазия нест! Синаҳои дар хонум шакли хеле хуб ва андозаи калон аст, чаро дикташ навозиш намекунад! Ин мисли ҷинси издивоҷ нест. Барои чӣ не? Бо рифола вайро мешиканад, сипас онро кашида, ба даҳони хонум меояд. Агар барои пешгирии ҳомиладорӣ зарур бошад, танҳо ба даҳони зан ё ба шиками ӯ пошидан кифоя аст.
Эҳтимол, духтарак муддати тӯлонӣ алоқаи ҷинсӣ накарда буд, ё вай воқеан ғазаб кард, зеро ӯ тасмим гирифт, ки бобои пирашро бо зарба писанд кунад. Вале у одами гарму чушон баромад, суханашро давом дод.